Montmort, Pierre Rémond de an Bernoulli, Johann I (1718.11.30)

Aus Bernoulli Wiki
Zur Navigation springen Zur Suche springen


Briefseite   Briefseite   Briefseite   Briefseite  


Kurzinformationen zum Brief       mehr ...
Autor Montmort, Pierre Rémond de, 1678-1719
Empfänger Bernoulli, Johann I, 1667-1748
Ort Montmort
Datum 1718.11.30
Briefwechsel Bernoulli, Johann I (1667-1748)
Signatur Basel UB, Handschriften. SIGN: L Ia 665, Nr.20*
Fussnote



File icon.gif A Monmort ce 30. Nov. 1718.

Je crois vous avoir parlé du livre de M. Craig[1] qui paroist depuis peu. Comme il ne tombera peutestre pas si tost entre vos mains je crois vous faire plaisir de vous en rendre compte.

Le tittre est De calculo fluentium libri duo quibus subjunguntur libri duo de optica analytica.[2] L'auteur contre son ancienne prattique se sert de points à la maniere Angloise. Dans la 1.ere section il cherche l'integrale de dans les courbes exprimées par ces equations , et ainsi de suitte.

Voicy son 1.er Exemple par lequel vous jugerez de sa methode. unde erit quadratura omnium curvarum quarum areae per duos tantum terminos exprimi possunt ex utraque aequatione inveniatur valor quantitatis , invenietur resultans , comparatio termini 2.i exponentis cum exponentibus termini tertii erit , , unde et , quare si brevitatis causa ponatur et et : adeoque definiet omnes curvas trinomiales et quando quadratura constat duobus tantum terminis. Sed si instituta fuisset comparatio inter exponentes termini secundi et termini quarti tum foret et unde et scilicet indeterminati aequales determinatis et proinde rejicienda est haec comparatio.

Dans la 2.e section il cherche conditiones quadrabilitatis et il trouve pour les trinomes que la relation des exposants doit estre determinée par cette équation . Voicy un cor. assez beau mais que je ne trouve pas demontré. Sit Numerus terminorum aequationis curvas propositas definientis erit illa quadrabilitatis conditio quae respicit exponentis numerum debet Numerus per hanc quantitatem algebraicam expressus esse integer et positivus unde in curvis trinomialibus debet esse Numerus integer et positivus nam in his , similiter in curvis quadrinomialibus debet esse Numerus integer et positivus nam in his et sic de caeteris. La difficulté est plus grande pour determiner le rapport qui doit estre entre les coefficients. Il trouve que pour integrer l'element de la courbe quadrinomiale dont les quadratures soient exprimées par 3 termes, le rapport des coefficients doit estre exprimé par cette equation File icon.gif . (Je copie sans rien changer). J'oubliois de vous dire qu'il suppose . Sa suitte pour la quadrature de la courbe exprimée par cette equation est celle qui suit , , ,,. On voit la loy pour continuer.[3] Quando hae figurae sunt quadrabiles tum tot seriei termini sumantur quot sunt unitates in . Ex. sit , ex comparatione hujus cum generali quadrinomio invenies , , , unde quae est conditio quadrabilitatis exponentes respiciens, et , quibus competunt altera quadrabilitatis conditio ut per meth. in sect. 2 traditam patebit et proinde fig. proposita Geometrica quadr. capax est et quia , ideo quadratura illa obtinetur substituendo praedictos valores quantitatum .

Il applique la meme methode aux courbes quarum aequationes definiuntur per aequationem completam quinque, sex etc. terminorum. La section 5 est de quadraturis fig. Geometrice irrationalium. On a deja vu sa methode ailleurs. Apres l'avoir exposé et donné des Ex. il donne ce scolium, ex his quadraturis irrationalibus facile invenietur an figurae portio quaevis sit Geometrice quadrabilis, quaenam portio sit, quaeque ejus quadratura. Nam cum termini irrationales, id est termini quos ingreditur, impediunt quominus areae expressio generalis sit Geometrica ideo ut portio aliqua sit quadraturae Geometricae capax efficiendum est ut evanescant omnes termini in quibus occurrit quod fit ponendo omnes illos terminos nihilo aequales et sic etc. File icon.gif Il donne ensuitte les quadratures parfaittes des espaces, segmens, secteurs etc. que vous avez determiné autrefois dans la cycloide et il finit en disant, ex hoc fundamento deducuntur omnia illa quae[4] de cycloidis spatiis innumeris Geometrice quadrabilibus tradiderunt fratres clarissimi Jac. et Joh. Bernouilli[5] in Act. Erud. Leip. Ipse autem ni fallor primus detexi hoc fundamentum in Act. phil. R. Soc. 7bre 1697 in quibus duo exhibui theoremata innumerarum figurarum irrationalium quadraturas determinantia[6] quae in Geometria prorsus nova erant utque pateat Methodi precedentis usus[7] (c'est la vostre), il l'applique aux lunules, à une certaine courbe de M. Leibnitz[8] etc. Ce qui suit regarde la maniere de separer les indeterminées et est plus neuf, le 1.er cas est facile, je le passe, voicy le 2.e

in quo denotat quantitatem ex determinatis et utcunque compositam. Sit fluens quaesita (unde ) cujus fluxio est in qua si substituatur praecedens valor quantitatis aequatio erit . Fiat comparatio inter terminos hujus et aequationis propositae erit (1.a) unde [9] (2.a) unde et quia hic separantur indeterminatae cum suis fluxionibus ideo per methodos praecedentes invenietur hujus fluens seu per et determinatas. (3.a) unde ergo et quia non plures sunt comparationes ideo sumatur vel ad arbitrium; ut si sumatur tum , ex his patet quod sit fluens assumpta in qua si pro substituatur valor ejus per et datas expressus per comparationem 2.am inventus tum fiet separatio indeterminatarum et proinde fluens quantitatis dabitur per methodos praecedentes et si exterminatur fluens assumpta dabit relationem inter et .

File icon.gif Casus 3.us

in quo et sunt quantitates ex determinatis[10] utcunque compositae. Assumo ut in praecedenti cujus fluxio est , ex comparatione hujus cum proposita erit unde unde , quia ex hyppotesi componitur ex et indeterminatis ideo in hac 2.a comparatione separantur indeterminatae , cum suis fluxionibus , , adeoque inveniri potest per et datas denique unde adeoque , sumatur ad arbitrium adeoque ex his valoribus quantitatum , , fluens assumpta erit in qua si pro substituatur ejus valor ex comparatione 2.a inventus et tum dabitur fluens quantitatis adeoque habetur fluens quaesita seu aequatio exprimens relationem inter et . Q. E. I.

Casus 4.us

in quo et sunt quantitates compositae ex et determinatis, transmutetur proposita aequatio in simpliciorem hoc modo. Assumatur ubi denotat quantitatem indeterminatam cujus exponens est ; ope hujus exterminetur et ex aequatione proposita et erit quae divisa per dat ut haec simplicissima fiat ponatur unde , adeoque erit , sed manifestum est hanc aequationem contineri sub aequatione casus 3.ii scilicet quando ergo per meth. in casu 3 traditam invenietur aequationis hujus fluens seu relatio inter et , sed ex assumpta habetur relatio inter et ergo ex utraque habetur relatio inter et . Q. E. I.

Casus V.

in quo et denotant quantitates datas per . Transmutetur aequatio proposita in simpliciorem ut in praecedenti casu. Scilicet assumendo cujus ope si exterminetur et erit . Destruatur exponens quantitatis in primo termino, ponendo seu unde cujus fluens facile invenietur per methodum quae in casu 2 et 3[11] traditur; ex inventa relatione inter et [12] et assumpta relatione inter et habetur relatio inter et . Q. E. I.

Dans une lettre que j'ay recu depuis peu de M. Taylor[13] il me marque qu'il y a erreur dans la solution de ce 5. cas et qu'il l'a mandé à l'auteur[14]. Vous en jugerez. Le livre 2 contient des Exemples[:] dato numero invenire logarithmum, dato logarithmo invenire numerum, invenire series quae exhibeant logarithmos sinuum rectorum, tangentium, secantium, invenire series pro arcu circulari ejusque sinubus, tangente et chorda, deux prob. sur la ligne loxodromique. Tout cela M.r donné cy devant par vous M.r, vostre frere[15] et M. Leibnitz[16] compose les 3 sections de cette 2.e partie. La 4.eme et derniere a pour tittre De transmutatione figurarum curvilinearum. M. Newton[17] y est cité comme vous jugez bien. Il ne cite personne dans les[18] 3 precedentes. Le traitté Optica analytica est court et me paroist bon. J'ay recu depuis peu quelques cayers des Transactions philosophiques dans les quels je trouve des choses qui vous regardent, je vous en ferai part incessament. Je n'ai pas le temps de recommencer une autre feuille. J'ay l'honneur d'estre Monsieur avec mon attachem[ent] ordinaire Vostre tres humble et tres obeissant serviteur Remond de Monmort

J'ay fait remettre il y a 15 jours chez M. Birr[19] un pacquet à vostre adresse. Il y a pour vous 4 exemplaires du traitté des suittes et le recueil de lettres de M.rs Leibnitz[20] et Clarc[21],[22] pour M. vostre neveu[23] 3 exemp. de mon livre Essay d'analyse et 4 des suittes, pour M. Herman[24] un exempl. Essay d'analyse et 4 des suittes.[25]


Fussnoten

  1. Craig, John (1663-1731).
  2. [Text folgt].
  3. Die grossen Vincula im Term "" wurden von Montmort vergessen und sind hier ergänzt.
  4. Im Manuskript steht "qui".
  5. Gemeint sind Jacob I (1655-1705) und Johann I Bernoulli (1667-1748).
  6. Im Manuskript steht "determinatia".
  7. Craig, John, De calculo fluentium libri duo. Quibus subjunguntur libri duo de optica analytica, Londini 1718, p. 30.
  8. Leibniz, Gottfried Wilhelm (1646-1716).
  9. Bei Craig, John, De calculo fluentium libri duo. Quibus subjunguntur libri duo de optica analytica, Londini 1718, p. 41 steht: .
  10. Das vor "determinatis" wurde nach Craigs Druck ergänzt.
  11. Der im Manuskript unterstrichene Satzteil ist durch ein darunter geschriebenes "non" ausgezeichnet. Das "non" findet sich nicht im Craigs Druck.
  12. An dieser Stelle ist irrtümlich "et assumpta relatione inter et " geschrieben. Diese Passage findet sich nicht in Craigs Druck.
  13. Taylor, Brook (1685-1731).
  14. Craig, John (1663-1731).
  15. Bernoulli, Jacob I (1655-1705).
  16. Leibniz, Gottfried Wilhelm (1646-1716).
  17. Newton, Isaac (1643-1727).
  18. Im Manuskript steht "le".
  19. Birr, Johann Jacob (1677-1765).
  20. Leibniz, Gottfried Wilhelm (1646-1716).
  21. Clarke, Samuel (1675-1729).
  22. [Text folgt].
  23. Bernoulli, Nicolaus I (1687-1759).
  24. Hermann, Jacob (1678-1733).
  25. [Text folgt].


Zurück zur gesamten Korrespondenz