Bernoulli, Johann I an Grammatici, Nicasius (ca.1684-1736) (1720.08.01)

Aus Bernoulli Wiki
Version vom 13. Juli 2010, 08:39 Uhr von Maintenance script (Diskussion) (Importing text file)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen


[Noch keine Bilder verfügbar]


Kurzinformationen zum Brief       mehr ...
Autor Bernoulli, Johann I, 1667-1748
Empfänger Grammatici, Nicasius (ca.1684-1736)
Ort Basel
Datum 1720.08.01
Briefwechsel Bernoulli, Johann I (1667-1748)
Signatur BS UB, Handschriften. SIGN: L I a 674, fol.44-45
Fussnote



Viro admodum Reverendo atque

Clarissimo P. Nicasio Grammatici S. J.

S. P. D.

Joh. Bernoulli.

Hoc ipso momento accipio gratissimas Tuas litteras heri scriptas[1], una cum fasciculo continente bina exemplaria egregii Tui libelli de solis et lunae eclipsibus organice delineandis:[2] pro quo munere debitas ago gratias re ipsa remuneraturus ubi occasio se obtulerit. Obstrictum quoque me sentio pro honorifica mej mentione[3]; laetus video solutionem meam Geometricam de Ellipsi ducenda per duo data puncta ex dato centro et ad axem longitudine datum commodis Tuis inservire potuisse.[4] Legam autem libellum ipsum, ubi vacaverit, nunc totus sum aliis negotiis demersus. Bene fecisti, quod me non consulueris de lucubratione Tua antequam lucem aspiceret, jam enim a longo tempore animum ad astronomica attentum non File icon keinbild.gif habuj, occupatum potissimum, Geometricis, analyticis et mechanicis, ita enim sum comparatus, ut non semper quae vellem, sed quae temporis ratio postulat peragam. An Parisiis prodierint Ephemerides motuum caelestium ab anno 1720 usque ad annum 1750,[5] mihi non constat, si vel duabus horis citius accepissem litteras Tuas, potuissem id sciscitari ex Amico, ad quem hodie scripsi[6]; Ejus vero memor ero quando accepto responso iterum scripturus sum; Frustra autem hunc librum apud nostrates Bibliopolas quaesiveris, cum raro accersant tales libros, qui non facile venduntur. Parisios misi (quod ut spero Tibi non displicebit) observationes[7] mecum communicatas, tum chinenses, tum eas, quas ipsemet fecisti, cum ipsis observatorum nominibus; Prodibunt in publicum in Comment. Acad. Reg. scient. annuatim imprimi solitis. Curiosum est, quod memoras de [Mercur][8]io in [Sole][9] observato, et miror accuratum adeo supputationis Tuae cum observatione consensum: inquiram File icon keinbild.gif num alibi quoque hoc phaenomenon et quo cum successu fuerit observatum, si quid rescivero de eo, Te certiorem reddam. Jnterim vale, Vir Reverende, et me, quod soles, amare perge.

Dabam Basileae ipsis Kal. sextil. MDCCXX.


Fussnoten

  1. Offenbar weilte Grammatici in der Nähe von Basel. Er ist 1716 als Dekan der Universität Freiburg im Breisgau bezeugt (cf. Matrikel Freiburg Brsg.). 1720 wurde er Professor in Ingolstadt.
  2. Es handelte sich wahrscheinlich um zwei Exemplare von [Grammatici, Nicasius] Solis et lunae eclipsium in plano organice delineandarum methodus nova quam cum parergis ex universa philosophia ... praeside P. Nicasio Grammatici ... concertationi academicae proposuit ... Josephus Clavell, Friburgum Brisg. (Waltpart) 1720. Die erste Auflage war bereits im Jahr 1700 im gleichen Verlag erschienen. Der Begleitbrief von Grammatici von 1720 07 31 zu dem genannten Päckchen ist nicht erhalten.
  3. [Text folgt]
  4. Johann Bernoulli hatte diese Lösung in seinem Brief von 1719 11 10 an Grammatici gesandt.
  5. [Text folgt]
  6. Der Freund ist Pierre Varignon, an den Johann Bernoulli am gleichen Tag schrieb.
  7. [Text folgt]
  8. Im Manuskript steht das Planetenzeichen für Merkur.
  9. Im Manuskript steht das Planetenzeichen für Sonne.


Zurück zur gesamten Korrespondenz