Bernoulli, Nicolaus II an Scheuchzer, Johannes (1711.06.03)

Aus Bernoulli Wiki
Version vom 28. Oktober 2016, 11:16 Uhr von Gehr (Diskussion | Beiträge) (Die Seite wurde neu angelegt: „<!-- Begin Titel --> {{DISPLAYTITLE:Bernoulli, Nicolaus II an Scheuchzer, Johannes (1711.06.03)}} <!-- End Titel --> <!-- Begin Bilder --> {|border="0" |<html…“)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen


Briefseite   Briefseite  


Kurzinformationen zum Brief       mehr ...
Autor Bernoulli, Nicolaus II, 1695-1726
Empfänger Scheuchzer, Johannes, 1684-1738
Ort Basel
Datum 1711.06.03
Briefwechsel Bernoulli, Nicolaus II (1695-1726)
Signatur ZB Zürich. SIGN: Ms. H 346, pp.13-14
Fussnote Anmerkung des Empfängers "Respondi d. 27. Junii 1711." und Resumé seines Antwortbriefes, in welchem Scheuchzer seine Unkenntnis der Differentialrechung gesteht, in welche er erst eindringen muss.



File icon.gif Viro Celeberrimo ac Doctissimo

Johanni Scheuchzero

S. P. D.

Nic. Bernoulli Joh. Fil.

Miraberis forsan vir Clarissime meam audaciam quae me stimulat ut a Te commercium epistolicum petam, quare etiam vereor ne mihi illud deneges et Tibi dedecori ducas verbum unum alterumve ad me facere, nedum responsionibus Tuis ad epistolas meas me dignari, quod si perpendam vix calamum arripere sustineo, si vero ab altera parte considerem summam Tuam erga omnes humanitatem, qua et me affectum iri spero, ut pote qui non honoris, sed potius discendi gratia hasce Tibi mitto (optime enim novi me parum honoris ex styli barbarie acquisiturum, quam autem non miraberis, si mediocrem meam aetatem quae non ultra 16 ½ annos sese extendit, consideres) jam cornua resumo,[1] ut Tibi epistolam hancce mittere audeam, visurus File icon.gif nempe an aliqua responsione me dignari volueris.

Non minus obsecro ut si quaedam problemata algebraica (sed non altioris indaginis) aut etiam quorum solutio ex calculo differentiali peti debet (dico ex differentiali, non ex integrali, eum enim nondum pertractavi) in mentem Tibi venerint, ea mecum communicare velis, haec enim praecipua causa est cur Tecum Vir Celeberrime, cum Tibi vacaverit litteras commutare ausim.[2] Hisce Vale et me Ama.

Dabam Basileae a. d. III. Junij 1711.[3]


Fussnoten

  1. In Basel erfolgte zusammen mit der Immatrikulation in der Philosophischen Fakultät die sogenannte "depositio cornuum". Dabei wurden den Studenten Kuhhörner aufgesetzt und danach, von einer Rede des Dekans begleitet, feierlich entfernt. Vgl. Staehelin, Universitätsgeschichte, pp. 102-107.
  2. Nicolaus II Bernoulli legte wenige Tage später, nämlich am 9. Juni 1711, in Basel sein Magisterexamen mit einem Specimen de Iride ab. Er verfügte, wie aus diesem Brief hervorgeht, bereits als sechzehnjähriger dank der Unterweisung durch seinen Vater über beachtliche Kenntnisse in der Algebra und der Differentialrechnung und möchte nun seine mathematischen Fertigkeiten durch gemeinsame Übungen mit Johannes Scheuchzer verbessern. An Talent zur Mathematik fehlt es ihm nicht. Johann I Bernoulli berichtet in seinem Brief an Gottfried Wilhelm Leibniz von 1712.09.24, dass sein Sohn einiges in der Mathematik verspreche. Bereits die erste mathematische Fachpublikation von Nicolaus II Bernoulli (Bernoulli, Nicolaus II, Problema: Data serie linearum per recte in eadem linea constantis variationem prodeunte invenire aliam seriem linearum, quarum quaevis priores omnes ad angulos rectos secet, in: AE Maji 1716, pp. 226-230 (= Op. 104)) fand dann auch als "solutio elegans" den Beifall Leibnizens (s. Brief von Leibniz an Johann I Bernoulli von 1716.01.31).
  3. Hier schliesst sich folgender Antwortvermerk des Empfängers an: "Respondi d. 27. Junij 1711. Gratulatus ipsi sum de eruditione sua quae se dignissimum acutissimo patre filio praestat, eum commonui, ut, quo cepit pede alacriter pergat, usquedum virtutes ejus maturescant. Me interim quod petit propter calculi differentialis imperitiam, facere haud posse, professus sum, animum tamen mihi esse significavi in adyta ejus calculi penetrandi, ut juvet me, et sequenti subinde manus praebeat, rogavi etc."


Zurück zur gesamten Korrespondenz