Bernoulli, Johann I an Osterwald, Jean Frédéric (1716.08.12)

Aus Bernoulli Wiki
Version vom 13. Juli 2010, 07:27 Uhr von Maintenance script (Diskussion) (Importing text file)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen


[Noch keine Bilder verfügbar]


Kurzinformationen zum Brief       mehr ...
Autor Bernoulli, Johann I, 1667-1748
Empfänger Osterwald, Jean Frédéric, 1663-1747
Ort Basel
Datum 1716.08.12
Briefwechsel Bernoulli, Johann I (1667-1748)
Signatur BS UB, Handschriften. SIGN: L I a 674, fol.221
Fussnote Die letzten 4 Zeilen eigenhändig. Das dem Brief beigebundene fo. 222 (11 x 16,5 cm) trägt eine biographische Notiz zu Osterwald von der Hand Joh. III B.s.



File icon keinbild.gif Viro Venerando ac Celeberrimo

Joh. Frider. Ostervaldio

Theologo Solidissimo,

Pastori

animarum Vigilantissimo

S. P. D.

Nescio sane quid boni abs me acceperis aut ego Tibi fecerim dederimve, de quo gratias referas; nisi hac Tua urbanitate id forsan efficere contendas, ut me mei erga Te officii commonefacere et memorem reddere velis. Sed patere ut dicam nunquam fore ut obliviscar quantum Tibi debeam, quod concesseris facultatem veniendi in notitiam amicitiamque Tuam, qua certe nihil jucundius nihil exoptatius contingere mihi potuisset; ut mihi semper magno honori duxi, si quem novum acquisivi Fautorem sive de republica Litteraria sive de Ecclesia bene meritum, ita nunc laetandi causam habeo eo majorem quod Te de utraque tam egregie meritum Fautorum meorum numero accessisse videam. Credas quaeso, Vir plurimum Venerande, quod citra fucum dixerim, me perquam magni facere non tantum Tuam benevolentiam, qua forte indignus sum, File icon keinbild.gif sed praecipue candorem, integritatem ac pietatem, cum profunda Eruditione conjunctam, quam in Te cum nobis adesses observare et admirari mihi licuit. Plura non addo ne modestiae Tuae gravis fiam; neve genio meo vim inferam, utpote qui plura cogitare quam verbis exprimere soleo. Hoc tamen praeterire non possum, si vel maxime id mihi succenseres, quam diu scilicet non habemus tui similes, neminem fore qui nostratibus satis inspirabit recti justique amorem. Deus Te servet incolumem, ac per longos annos superstitem, magno Ecclesiae bono, bonorumque omnium solatio et gaudio. Vale Vir Venerande, mihique favere perge.

Dabam Basileae a. d. XII. Aug. 1716.

P. S. Remitto cum plurima gratiarum actione curiosissimam illam ac lectu dignissimam descriptionem Carolinae.[1] Ex ejus Lectione summam percepi voluptatem; si quid in me est, quo Tibi rem gratam praestare possim, jube et deprehendes me ad quodvis officii genus paratissimum.[2] Legam, ubi per otium licuerit, scriptum de Mobili perpetuo, quod hoc ipso die hisce sum scriptis missu Tuo accepi.[3] Remittam perlectum, mentemque meam de eo aperiam.


Fussnoten

  1. [Text folgt]
  2. Ab hier eigenhändig
  3. [Text folgt]


Zurück zur gesamten Korrespondenz