Bernoulli, Johann I an Hermann, Jacob (1711.11.22)

[Noch keine Bilder verfügbar]

Kurzinformationen zum Brief       mehr ...
Autor	Bernoulli, Johann I, 1667-1748
Empfänger	Hermann, Jacob, 1678-1733
Ort	Basel
Datum	1711.11.22
Briefwechsel	Bernoulli, Johann I (1667-1748)
Signatur	BS UB, Handschriften. SIGN: L I a 659, Nr.11
Fussnote

Celeberrimo et Eruditissimo Viro

Jacobo Hermanno

S.P.D.

Joh. Bernoulli

Adgnatus meus Pictor nuper huc reversus tradidit mihi Saccheri Neostaticam, ad Cl. Varignonium prima occasione mittendam, postquam paucis ante diebus litteras Tuas accepissem datis XVII. 8bris; sed neque per Latorem libri neque in litteris indicasti pretium ejus, quod Varignonius me jussit persolvere Rev. Tuo Patri; Expecto itaque etiamnum quantum pro eo erogaveris, ut sciam quid refundere debeam. Siquidem scripto apologetico (cujus apographum videre mihi pergratum esset) Leibnitiana, Hugeniana, et nostra adversus ineptos Thrasones Hartsoekerum et Parentium vindicare Tibi animus est, facies ut opinor rem non tantum utilem et amore Tuo erga nos dignam, sed et quae nos obstringet ad parem officii rationem ubi id necessitas postulaverit. Si Grandus candide agere volet, detrectare non debet errorem suum publice commissum, nunc a Te sibi monstratum, et a se agnitum, etiam publice fateri et revocare: sin minus non aegre feret si data occasione ab alio censurae subjiciatur; propositum enim mihi stat ubi vacaverit aliquando materiam hanc de transformatione curvarum et deducta inde earum approximatione ad circulares peculiari scripto fuse pertractatam in lucem edere; interim miror cum plures jam geomet[r]ae ad eundem lapidem cespitaverint viderintque lapsum, neminem tamen illorum exstitisse hactenus, qui erroneae suae solutioni meliorem substituerit, quod imprimis a Craigio exspectandum videbatur utpote qui problema transformationis curvarum ab initio tanquam nimis leve exagitavit, postea soluturus turpiter paralogizavit, tandemque longo interjecto intervallo priorem paralogismum emendare volens alio turpiori paralogismo qui Grandio et Moivraeo communis fuit impotentiam suam nimis quantum manifestavit, dum ipse meam solutionem tanquam minus Geometricam erroris perperam insimulavit.

Miror aliquos esse quibus Verzalia audiat magnus Apollo, cum tamen eum satis stupidum deprehenderim nihilque boni possidentem, praeter facilitatem aliquam in scribendo latine, quam linguam satis bene callet; unde facile credo eum spoliis meis superbire et imperitis pro suis mercibus ea venditare velle, tametsi hoc sit contra id quod aliquando asseveravit, se nimirum quicquid in hisce studiis nostris ex me esset hausturus ex eo nihil aliud quam delectamentum et voluptatem quaesiturum esse, se enim nec gloriae nec lucro ullo tempore inhiaturum, monstrat autem nunc a neutro esse alienum postquam ex vana gloriola tuum refutatorem quaestus vero causa Tuum successorem si Diis placet agere vellet. Accepi nuper ab hoc monstro quod mireris epistolam perlongam, occasione litterarum Cl. nostri Iselii ad eum datarum, in illa praeter omnem spem et expectationem se humaniorem exhibuit quam pro solito, culpam vero non tam deprecatur quam excusare conatur, se enim quicquid rusticitatis in me commisit non ex infenso animo sed ex candido amore dissimulare nescio fecisse; interim mera dat verba, an vero ex aere in quo mihi est liberare se velit altum servat silentium.

Probo omnino cautelam quam adhibendam mones in commendando Adgnato meo ad Tibi in statione Tua succedendum; idemque fuit consilium Ampl[i]ss. Leibnitii; ideoque prudentiae Tuae rem istam porro committimus, quam urgebis ubi tempus fuerit et eo quo ipse judicaveris modo; fortasse etiam mea quae meditor molimina in Tui ad nos vocationem aliquando felicem nanciscentur exitum, quod ex animo voveo. Et nunc quidem res successisset, opinor, si professionem Theoreticam quae vacat obtinere potuissem, mathematicam itaque Tibi vacantem relicturus fuissem; ambiebam quidem clanculum et Procerum animos explorabam, sed successum ancipitem deprehendens nolui eum fortunae committere: ego enim qui jam tot splendidas vocationes recusavi, in eo vel maxime meam existimationem versari existimavi, ne in re levi adeo repulsam ferrem aliumque inferiorem mihi praeferri viderem. Etenim reapse negotium valde urgetur pro Battierio Graeco sub auspiciis uxoris patrui, et eo quidem usque ut spem tantum non certam sibi esse crediderit hactenus, sed si bene auguror illa facile in spongiam incumbet. Caeterum post promotionem Cl. Iselii et Freyi, ad professionem Botanices et Anatomices evectus est Cl. Stehelius unanimi si unum excipias procerum suffragio. Nudius tertius Ven. Werenfelsius auspicatus est Prof. Nov. Testam. a Lectione inaugurali quae solitum suum habuit applausum. Reliqui jam Professores qui novam spartam adepti sunt ordine singuli inchoabunt demandatam operam. Quod superest vale et fave.

Dabam Basileae a. d. XXII. Novemb. MDCCXI.

---

Fussnoten

Zurück zur gesamten Korrespondenz (Hermann, Jacob)

Zurück zur gesamten Korrespondenz (Bernoulli, Johann I)