Bernoulli, Johann I an Isink, Adam Menson (1711.08.27)
[Noch keine Bilder verfügbar]
| Kurzinformationen zum Brief mehr ... | |
|---|---|
| Autor | Bernoulli, Johann I, 1667-1748 |
| Empfänger | Isink, Adam Menson, 1668-1727 |
| Ort | Basel |
| Datum | 1711.08.27 |
| Briefwechsel | Bernoulli, Johann I (1667-1748) |
| Signatur | BS UB, Handschriften. SIGN: L I a 674, fol.107 |
| Fussnote | Am Kopf des Briefes eigenhändiges PS |
Viro Clarissimo
Adamo Mensoni Isingio
Amicorum optimo
S. P. D.
Joh. Bernoulli
Qui has ad viciniam vestram deferet juvenis egregius N. Ghrunius Bremensis[1] se Tibi cognatione junctum dicit, atque cum Groningae adhuc essem se ibidem operam dedisse studio Juridico. Accepi tandem haud ita pridem fasciculum continentem Tabacum cum litteris tum Tuis tum Wichersianis, illis 26, et hisce 22. Martii 1709 datis,[2] quibus adjuncta erant duo (non tria) exempla Parentationis a Te habita beato Braunio nostro, ut et carmina quaedam pro et contra Principem Araucionensem[3] miserabili fato nuper peremtum, et ita invidorum criminationibus subtractum:[4] vides hunc fasciculum plus quam biennium in itinere insumsisse: tabacus quidem non omnino corruptus est, sed litterae vestrae reliquaeque chartae usque adeo ob madorem et squalorem computuerunt, ut vix legere potuerim, interim pro omnibus ingentes ago gratias, acturus opere ipso oblata occasione. Ultima quam ad Te dedi epistola scripta erat d. XVI. Januarii hujus anni mittebam eam sub involucro ad virum Nobiliss. de S'Gravensande Advocatum Hagiensem, adjuncta quoque erat alia ad Illustr. Burnetum Episcopi Salisburiensis Filium,[5] sed nec a Te nec ab illis huc usque aliquid responsi accepi, ita ut nesciam an tradita fuerint litterae meae, dolerem sane si periissent, quae enim ad S'Gravensandium perscripsi spectabant ad negotium Vocationis Leydensis mihi per eum oblatae, sed non cum iis conditionibus quarum antea mihi spes facta fuerat a Burneto et quidem scitu jussuque Illustr. Obdamii: ab eo tempore nihil de hac re audivi, num Leydenses mutaverint consilium de me vocando, num vero meliora tempora sint expectaturi, quod quidem illis suaseram, si quid Tibi innotesceret, id a Te resciscere foret mihi gratissimum: certe non adeo alienus mihi est animus a Batavis modo aequiores offerrent conditiones. Caeterum spero Te Tuosque valere, ad me quod attinet valeo cum uxore quae gravida est et liberis meis. Ampliss. Altingio ejusque Sorori cultum meum officiosissimum deferas rogo; Tu vero Amice suavissime Vale et Bernoullium Tuum amare perge.
Dabam Basileae a. d. XXVII. Aug. MDCCXI.
P. S. [6]
Ecce iterum duo Exempla (quae antehac missa non acceperas) Dissertationis Adgnati mei de Usu artis conjectandi in jure;[7] unum Tibi, alterum si placet tradatur Cl. Pagenstechero.
Fussnoten
- ↑ Matrikel kontrollieren
- ↑ Beide Briefe sind nicht erhalten.
- ↑ Johann Wilhelm Friso (1687-1711) war von König Wilhelm III. 1702 als Universalerbe u.a. des Fürstentums Oranien eingesetzt worden, auf das auch Preussen Anspruch erhob. Er ertrank 1711 bei Hollands Diep.
- ↑ [Text folgt]
- ↑ [Text folgt]
- ↑ Das eigenhänidge P.S. von Johann I steht am Briefkopf auf fo. 107r
- ↑ [Text folgt]
Zurück zur gesamten Korrespondenz