Verzaglia, Giuseppe an Bernoulli, Johann I (1708.02.08)

[Noch keine Bilder verfügbar]

Kurzinformationen zum Brief mehr ...
Autor	Verzaglia, Giuseppe, 1669-1728
Empfänger	Bernoulli, Johann I, 1667-1748
Ort	Bologna
Datum	1708.02.08
Briefwechsel	Bernoulli, Johann I (1667-1748)
Signatur	BS UB, Handschriften. SIGN: L I a 726, fol.140-141
Fussnote	Adresse auf fo.139v. Siegelspuren

Praeclarissimo, ac Incomparabili Viro

Ioh. Bernoullio

S. P. D.

Ioseph Verzalia.

Ego vero, a quo primum die nomen Tuum cognovi, ac ingenium, industriamque Tuam in promovendis mathematicis suspexi, Amicissime Bernoulli; tanta sum te adeundi incensus cupiditate, ut si coetera cum voluntate congruissent, non modo Groningam, ubi per id temporis agebas, sed horridiores, si opus fuisset, septentrionis regiones, avidissime petijssem; Et hoc quidem, cum de facie Tibi ac de nomine prorsus ignotus, nulla adhuc amoris in me Tui accepissem argumenta. Nunc quando propius ad nos accesisti, meque, ne dum in amicitiam plane intimam liberalissime recepisti, sed non semel prope singularibus officijs es prosequutus; Et praeterea, dum proximis tuis, patriae causam luculenter, ac diserte agens, ita amanter Te geris, ut in cupiditate ac studio advent[us] isthuc mei, mecum certare videaris; qui committere possum, ut nostrum [ut]erque diutius hoc desiderium ferat? certe non possum. Quamobrem deliber[a]tum mihi est, nisi quis casus meis rebus occurrerit, priusquam mensis Aprilis exeat in viam me dare; quod ideo mature Tibi significandum esse putavi, ut spatium habeas ad hospitium mihi, iuxta conditiones superiori anno propositas commode comparandum. Nam quod aedes proprias benignissime mihi polliceris, ac defers; Ego mi Bernoulli, istam vehementer amo vol[un]tatem, quam Tibi certe emetior; Liberalitatem vero, ac humanitatem Tuam, qua tanquam Illustri benevolentiae in me Tuae argumento mirifice delector, ut ingenue fatear, nec possum accipere, nec debeo plane repudiare; Cum enim facile intelligam, quantum ornamenti, quantum decoris, adde et utilitatis, illi sit accessurum, quem Tu, tantus ac talis Vir, non modo amore ac amicitia Tua dignum iudices, sed et hospitio excipias, ac consuetudine Tua domestica cohonestes; vix adduci possum, ut remittam praeclaram hanc occasionem, quam ultro mihi a Te oblatam, multi certe optaverunt, nemo vero forta[s]se hactenus assequutus est. Sed Rursus, mi Ioh., cum isthic non biduum, triduumque futurus sim, impudenter nimis profecto agerem, si nullam officij mei rationem habens, sed tantum, egregiam in me voluntatem Tuam spectans, plus aequo utriusque nostrum studio indulgerem. Quare si me amas, vel potius quantum me amas, sine, me hac de re parumper libere Tecum agere, ac consilium meum Tibi candide, et aperte explicare, sic enim fortasse, (quod aliter fieri nullo pacto poterit) facilius inter nos conveniet, Tuaeque erga me, ac meae erga Te mutuae voluntati, decentius mihi dabitur, morem gerendi facultas. Scias itaque Vir Cl., me maxime optare Hospitium, ubi remoto quocunque inani officio, singulis hebdomadis, vel mensibus, aut quolibet alio statuto tempore, pretium constitutum exsolvam, et quicquid opus fuerit accuratissime pendam; Hac si Tu lege, mi Bernoulli, domi Tuae, Tecum vivendi ac Doctissima consuetudine Tua fruendi potestatem mihi feceris; non dicam non abnuam, sed (quod aiunt) digito coelum attingam, et in meis secundis rebus id maxime numerabo. Id vero Tibi persuadeas velim; ideo me conditionem hanc vehementer expetere, ne, cum egregia ac praeclara in me Tua sint merita, plurimum Tibi debeam, quod ab homine ingenuo, (qualis profecto esse volo, et haberi maxime cupio) longe nimis abhorret; sed eo tantum spectare scias desiderium hocce meum, ut pudori ac modestiae meae consulatur; quam ab humanitate Amicorum in discrimen adduci aequum prorsus non est. Habes propositum meum Doctissime Amice, nec non dubito quin, vel invita liberalitate, quae Tua est in me benevolentia, favere aliquo pacto velis; certe fert hoc comitas, postulat tua, de me bene merendi consuetudo, exigit etiam amicitia nostra. Hac fretus spe, voluptatem praeripio complexuum, congressuumque nostrorum, quibus, si quis non dixerim^[1] anteponat, sed cum illis honores ac opes omnes conferat, nae ille, quae sit iucunde, ac laudabiliter vivendi ratio penitus ignorat; Et quanquam dum ad utrumque nostrum animum converto, cogitoque, quis, ad quem eat, vereor ne, Tu insulsae consuetudinis meae fastidio afficiare; operam tamen dabo, quantum erit in me situm, ut hoc quam minimum sit, et sic facilius feres; vel sin nihilominus, magnum illud fuerit, illustrabit benignitatem tuam. Sed ecce iterum mi Bernoulli meos, quos vocas Consultores, quibus si facilius quam velles aures meae pateant, noli quaeso credulitatem meam mirari, sed potius amorem in Te meum, quem nosti rem credulam esse proba. Hi praedicunt brevi fore, ut Helvetij in partes contrarias distracti, propter Neocomense negotium sint in armis, bellumque suscipiant, quod fortasse Vos quoque, Tigurini certe, vobis finitimi facient;^[2] In hoc ancipiti, pacis bellique statu, inconsultum esse dicunt, vel de mea migratione cogitare, ne omnibus comparatis, ac sarcinulis pene collectis, rem toties susceptam, maximo cum animi dolore, et non sine aliquo, apud rerum imperitos existimationis meae detrimento dimittere cogar. Ego quidem mi Joh., si iam caeteris victis, novum hoc, mihi occurreret impedimentum, iniquissime prorsus ferrem; Tu si quid certi de hac re habes, quaeso significa, ut in hoc negotio, quod maxime omnium mihi curae est, certius queam, mecum meam rationem ducere. Gabriel Manfredi exemplar sui opusculi,^[3] Tibi mittendum dedit ante aliquot menses D. Hermanno; qui nisi ante adventum meum, certam nactus fuerit occasionem, illud ego, una cum lapide Bononiensi quem petis, mecum ipse portabo; Tu quando mihi rescribes, doceas vellim, num Vos aliquo nummi aurei Italici genere utamini, quantusque sit eius valor, si cum Gallico (Louis d'or) comparetur. Ne aliquid vacui huius paginae supersit. Paucas ante hebdomadas, inveni ope centri gravitatis aequationes has catenariae, positis $x$ abscissis ac $y$ ordinatis $dx={\frac {ady}{\sqrt {yy-aa}}}$ , $dx={\frac {ady}{\sqrt {yy+2ay}}}$ , $dx={\frac {ady}{\sqrt {yy-2ay}}}$ et $dx={\frac {ady}{\sqrt {yy-2ay+3aa}}}$ quodque elegans mihi visum fuit; est, quod eadem aequatio differentio-differentialis, cum circulo tum catenariae convenit; quae pro varia eam integrandi methodo, modo hanc, modo illum reddit. Ex harum prima, eruo proprietatem, a nemine quod sciam hactenus observatam, et forte usum suum, in arcubus, fornicibus, ac pontibus construendis habitum nempe, quod catenaria, si convexitatem axi suo obverterit, a quo distet per quantitatem datam, a superincumbentibus ponderibus, quae sint ut ordinatae, aequabiliter in quolibet puncto premetur. Vale Te incolumem serva, et Nicolaum Parentem Tuum, (quem adhuc vita frui, facile mihi persuadeo, et vehementer cupio) Virum omnino mihi spectandum, Fratresque Tuos omnes, quotquot ij sunt, quibus studium meum, erga Te domumque totam, notum esse maxime volo, meo nomine salvere plurimum iube.