Ramspeck, Jakob Christoph an Bernoulli, Johann I (1747.03.03)
[Noch keine Bilder verfügbar]
| Kurzinformationen zum Brief mehr ... | |
|---|---|
| Autor | Ramspeck, Jakob Christoph, 1722-1797 |
| Empfänger | Bernoulli, Johann I, 1667-1748 |
| Ort | Göttingen |
| Datum | 1747.03.03 |
| Briefwechsel | Bernoulli, Johann I (1667-1748) |
| Signatur | BS UB, Handschriften. SIGN: L I a 717, fol.27-28 |
| Fussnote | Auf dem Umschlag des Konvoluts schreibt Joh. III B.: "Ce savant Bâlois, D.r en Medecine, connu par des Lettres a Haller, bon humaniste, mais foible mathem.n a été en 1748 le successeur immediat de J.n Bernoulli dans la chaire de Mathem.e dont il troqua ensuite avec mon Pere contre celle d'Eloquence qu'il abandonna depuis pour la place plus lucrative de Regent de Gymnase." |
Seni Venerabili
Viro Illustri atque Celeberrimo
D. Joh. Bernoullio
Mathematico Summo
ἐυχαίρειν καί ἐυπράττειν
Jacob. Christophor. Ramspeck, Med. Lic.
Jam dudum equidem desiderio aeque ac officio meo satisfecissem, Tibique Vir Celeberrime! pro singulari benevolentia atque favore, quo me nullo non tempore complecti haud dedignatus es, epistolio quodam grates debitas persolvissem, atque de meliori nota Excellentiae Tuae me proporro commendassem; dum vero simul considerabam ardua negotia, quibus Te Vir Celeberrime! districtum novi, diu satis dubius haerebam, anxiaque deliberatione mecum agitabam, utrum citra audaciae notam mihi fas esset literis meis ea interpellare, Tantumque Virum epistola quadam ita liberius compellare. Nullus etiam dubito, quin vehemens admiratio animum tuum sit subitura, quid rei sit, quod ego inferioris conditionis homo ad Virum non sine reverentia nominandum, Magnum Bernouillium, Mathematicorum Antesignanum per totum terrarum orbem Celebratissimum, literas exarare sustineam. Hae sane rationes diu satis me a proposito scriptionis detinuerunt. Ast, cum ab altera parte in memoriam revocabam insignem tuam, tam erga me, quam Dulcissimum Parentem meum benevolentiam affectionemque, vicit ea tandem cunctationem summam atque pudorem, diuque mihi restistanti nata tandem fuit fiducia ad Te Vir Celeberrime! scribendi, Teque, ut ingratitudinis atque oblivionis meritorum in me tuorum notam aliquomodo a me removerem, certiorem faciendi, me ea nunquam non grata memoria prosecuturum, quae inter haud postremum locum obtinent literae commendatitiae, quibus me patriis laribus Musisque valedicentem adque Exteros iter parantem ad Celeberrimos Viros, Eulerum, Wolfium atque Waltzium instruxisti.[1] Quod ad priorem attinet, ejus sane insignem amorem atque benevolentiam, qua me per totum id tempus, quo Berolini commorabar, amplexus est, laudare satis nequeo, quippe innumeris certe in me collatis beneficiis atque peculiaris favoris speciminibus in aeternum me sibi devinxit, quorum etiam gratam memoriam nonnisi cum vita deponam. Nullum vero dubium est, commendationi tuae, qua praecinctus ad eum accessi, me maximam partem omnia ea amoris atque benevolentiae officia, qu[ae] Vir laudatus tam larga manu in me contulit, debere. Clariss. Waltzio vero epistolam tuam commendatitiam ipse exhibere non potui; bellici enim tumultus tum temporis in Saxonia atque Misnia saevientes,[2] me a proposito, quod mihi alias erat, Dresdam petere, ibique per aliquot dies moram nectere avertebant, quapropter eam per Celeb. Eulerum, cui cum laudato Waltzio commercium epistolicum intercedit,[3] statim post adventum meum Berolini Dresdam misi. Eadem ratio, Mars nempe valdopere in vicinia Halae Saxonum furens me impediebat, quominus eam in Urbem Magnum Wolfium invisendi causa contenderem. Ignosce, Vir Illustris.! neque in malam partem interpretare, obsecro, quod mandata tua non tam tempestive atque exacte, uti quidem optassem, exequi potuerim, culpa sane non mea est. In aliud itaque tempus iter hoc Hallense differre coactus, praeterito mense Novembri, cum Musis Berolinensibus valedixissem hucque proficiscerer, id institui, Celeberrimoque Wolfio epistolam tuam in manus proprias tradidi.[4] Hic sane Vir humaniter admodum me excepit, atque colloquio ultra horam durante dignatus est, quod praecipue circa tractatum Cel. Euleri idiomate Germanico conscriptum de Monadibus, in quo Leibnitziana ac Wolfiana Dogmata oppugnat, versabatur; Qua occasione Vir Illustris mihi dixit, sese controversiarum ad nauseam usque pertaesum Cel. Eulero non responsurum, verum id Asseclis suis relinquere Ipsum contra tela Euleriana defensuris, atque revera jam tria scripta contra Cel. Eulerum in publicum prodiere, quorum Auctores ejus sententiam refutare conantur.[5] Prius horum a quodam nominato Körber, Magistro legente Halensi Clienteque Cel. Wolfii sine dubio ejus jussu et instinctu compositum est, in quo vero rudi plane ac indecenti modo Cel. Eulerum aggreditur eique insultat, Alterum pro Auctore agnoscit Professorem quendam Philosophiae Halensem Stibritz appellatum Sectaeque Wolfianae addictum. Quod ad tertium attinet, id lingua Gallica lucem aspexit, partusque est Dn. Formey Berolinensis Secretarii Academiae Regiae, qui praeterito anno librum philosophicum Medullam Wolfianam dictum publici juris fecit, ast titulo isti phalerato superbientique minime respondentem, quippe gravissimas allucinationes praesertim in rebus physicis continet. Quod caeterum Universitatem Göttingensem spectat, satis mihi placet, quoniam discendi cupidis in omnis fere generis disciplinis atque scientiis ampla occasio praebetur sitim restinguendi. Ego Philosophiam cum Medicina conjungens, uti semper feci, utrique incumbo. In Philosophicis Praeceptore utor Cl. Segnero, quem Philosophiam naturalem cum experimentali subjuncta docentem audio; ad hunc scopum librum proprium, quem praeterito anno sub titulo Einleitung in die Naturlehr in publicum edidit, nobis explicat. Matheseos etiam varias partes (cujus praeceptis a Cel. Filio tuo tanto certe Parente dignissimo me imbutum fuisse non sine oblectamento quodam recordor) apud eundem laudatum Virum repeto. Praecepta, quae mihi aliisque paucis in Collegio Statico-Mechanico tradit maximam partem e cedro dignis scriptis tuis excerpta sunt, quod Segnerus ipse lubens confitetur, asserens, se nil melius tanto Viro potuisse excogitare. Denique ne prolixiori epistola Tibi Vir Celeberrime! nauseam creem, finem ei impono, tranquillam senectutem, omniaque bona tam corporis quam animae animitus Tibi Senex Venerabilis! apprecans. Faxit Deus T. O. M., ut tam corporis quam animi firma valetudine Universitatis nostrae, imo totius Patriae ornamento, Familiaeque splendori frui porro queas. Vale Vir Celeberrime, Fautor Colendissime! tumultuariam hanc epistolam aequi bonique consule, meque Tibi proporro commendatum habe.
Dabam e Museo in Georgia Augusta quinto Nonarum Martii. A.o
1747.
Fussnoten
Zurück zur gesamten Korrespondenz